Dit zijn de feiten: Jonas Godyn is een volbloed Belg, al drinkt hij whisky als een Schot en heeft hij de zware, borstelige snor van een Mexicaan en de gelooide huid van een man die het grootste deel van zijn leven in de open lucht heeft doorgebracht, onder de blakende zon. Jonas Godyn spreekt niet, hij dondert. Jonas Godyn heeft de hele wereld rondgezworven, op jacht naar verloren schatten, maar nu lijkt hij plotseling spoorloos van de aardbol verdwenen. Wat is er met hem gebeurd?
Op de computer van Jonas Godyn werden een aantal documenten aangetroffen in een map getiteld 'Sleutels tot mijn Schatkamers'. Blijkbaar heeft Jonas Godyn de resultaten van zijn onderzoeken en expedities veilig opgeslagen op een aantal websites of blogs, waarbij de '???' telkens staan voor een cryptische boodschap, een wachtwoord zeg maar, dat ontcijferd dient te worden. Wie met andere woorden de '???' correct weet in te vullen, zal ongetwijfeld toegang krijgen tot een nieuw document, dat uiteindelijk naar een verborgen of verloren schat moet leiden.
Ga jij individueel of in team-verband de uitdaging aan? Wie/welk team slaagt er als eerste in een belangwekkende historische schat te bergen? Alleen de gedreven schattenjager, die vernuft paart aan doorzettingsvermogen, zal er uiteindelijk in slagen de schatten van Jonas Godyn op te sporen!
DE MIJN VAN DE HOLLANDER - SLEUTEL 3
Don Miguel Peralta was heer en meester van een rijke hacienda in de buurt van het stadje Nogalès. Op een dag in 1847 beging één van zijn meer dan tweehonderd veehoeders een ernstige vergissing. De arme peone - Carlos heette hij - werd verliefd op Rosita, de enige dochter van don Miguel. Carlos en Rosita werden door don Miguel betrapt terwijl ze elkaar in het licht van de maan stonden te kussen. Woedend omdat een eenvoudige veehoeder het durfde aan te leggen met zijn dochter, greep don Miguel naar zijn pistool. Hij zou Carlos ter plaatse hebben neergeschoten, indien die niet bliksemsnel met een paard van don Miguel aan de haal was gegaan.
Nu nog bozer omdat Carlos het gewaagd had zich aan zijn straf te onttrekken, riep don Miguel die nacht een oude Indiaanse spoorzoeker bij zich. Wolvenmuil kende als geen ander het uitgestrekte gebied waarover don Miguel heerste.
'Denk je dat die schurftige hond de Rio de la Sal zal durven over te steken?' vroeg don Miguel. Daarachter lag het gebied van de Apachen. De rivier vormde een natuurlijke grens, die door beide partijen stilzwijgend werd gerespecteerd.
'Voorbij de Rio de la Sal,' antwoordde Wolvenmuil, 'kan een blanke man geen pad en geen bron meer vinden, en doden de Apachen. Maar ik zal hem vinden, waar hij ook is.’
Don Miguel gaf Wolvenmuil zijn snelste paard en zijn beste karabijn mee. 'Ik wil hem levend,' zei don Miguel nog.
Toen de ochtend in de lucht kwam, galoppeerde Wolvenmuil de poort van de hacienda uit. Er was nu licht genoeg om het spoor van Carlos te volgen, en dat spoor liep pal naar het noorden, in de richting van de Rio de la Sal. Als hij zo snel bleef doorrijden, zou hij bij valavond reeds de Paso del Muerto, de Dodenpas, bereikt hebben...
Anderhalve maand later keerde de Indiaan terug, in het holst van de nacht en zonder paard. Hij sprak geen woord, maar legde aan de voeten van don Miguel een zoutzak neer, die hij de hele tijd op zijn rug had gedragen.
Don Miguel opende de zak. Hij was gevuld met goudklompen, groter dan hij of één van zijn tweehonderd veehoeders in hun hele leven ooit hadden gezien.
'Waar is Carlos?' vroeg hij hees.
'Carlos is dood,' antwoordde Wolvenmuil.
De oude Indiaan at een enorme hoeveelheid vlees en dronk een al even enorme hoeveelheid water. De vele dagmarsen onder de schroeiende zon en met een zware zak vol van het gele metaal op zijn rug hadden hem volkomen uitgeput. Maar nadat hij gegeten en gedronken had, vond hij voldoende kracht om don Miguel te vertellen wat er was gebeurd.
Wij zoeken de Spaanse naam van Wolvenmuil:
http://moordspelen.blogspot.com/2008/12/????-???-????.html
Reacties