Doorgaan naar hoofdcontent

Muzikaal Moordspel

Contact:

De Legende van 't Opsinjoorke van Mechelen




Het
legendarische Opsinjoorke is al eeuwenlang een ware beroemdheid in de Nederlanden. De naam doet vermoeden dat de 'smijtpop' uit Antwerpen afkomstig zou zijn, maar niets is minder waar. De pop werd in de Mechelse praalstoeten en ommegangen met een doek in de hoogte geworpen en daarna weer opgevangen. Deze traditie is zo goed als zeker van Spaanse oorsprong; in Spanje heet de pop El Pelele. In het Prado van Madrid hangt er trouwens een gelijknamig werk van Goya dat enkele dames voorstelt die een man in de lucht werpen. Opsinjoorke symboliseert dan ook de ontrouwe echtgenoot en de eeuwige dronkelap die zijn eega afranselt wanneer zij zich beklaagt over zijn gedrag, en vervolgens als straf
door de buren in een laken door de straten wordt meegetroond en omhoog geworpen.


Uit oorkonden die bewaard worden in het Mechels stadsarchief, blijkt dat Opsinjoorke door ene Valentijn van Landscroon in 1647 uit hout werd gesneden. Hij kreeg eerst de naam 'Sotscop', vervolgens werd hij 'Vuilen Bras', 'Vuilen Bruidegom' en 'Vuilen Bruid' genoemd. In 1775 kreeg hij dan eindelijk zijn definitieve naam: 'Opsinjoorke'. En dat kwam zo...

De Mechelse praalstoeten lokten steeds erg veel volk naar de gewezen hoofdstad der Nederlanden, en daar kwam nogal eens hommeles van. Toen de ommegang van 4 juli 1775 ter hoogte van de Sint Katelijnestraat gekomen was, viel de 'Vuilen Bruid' naast het doek. Een zekere Jacobus De Leeuw uit Antwerpen, stak zijn armen uit om zijn hoofd te beschermen tegen de pop, en werd ervan beschuldigd de 'Vuilen Bruid' te willen roven. Mechelen en Antwerpen waren al eeuwenlang rivalen en de wederzijdse schimpscheuten waren niet uit de lucht, en al helemaal niet sinds de Sinjoren de Mechelaars voortdurend belachelijk maakten met het voorval van de 'Maneblusserij'. Sinjoren waren, met andere woorden, sowieso verdachte sujetten. En dus ranselden de Mechelaars deze arme Sinjoor duchtig af. Jacobus werd ook in de gevangenis geworpen, maar hij wist te ontsnappen en keerde terug naar de Scheldestad, 'van hoofd tot voeten onder het bloed'.

Jacobus stuurde een protestbrief naar het Mechelse stadsbestuur, waarvan ook nog steeds een kopie in de archieven wordt bewaard, en waarin hij zijn onschuld benadrukte en zijn hoed en wandelstok terugvroeg. Of hij die ook daadwerkelijk terug heeft gekregen, weten we niet... maar vanaf dat ogenblik veranderden de Mechelaars de naam van hun smijtpop wel in 'Opsinjoorke', als een schimpscheut op hun eeuwige rivalen. Uit vrees voor wraak werd de pop wel goed bewaakt en veilig weggeborgen in een koffer in het Hof van Busleyden.

Op 7 december 1949 stond Mechelen evenwel in rep en roer, want Opsinjoorke was ontvoerd. Antwerpse studenten waren erin geslaagd het stedelijk museum binnen te dringen en waren met pop en koffer aan de haal gegaan. Tot grote vreugde van de Maneblussers werd Opsinjoorke op 7 januari 1950 terug naar Mechelen gebracht. De 'popnappers' werden voor de rechtbank gedaagd, maar vrijgesproken. In 1971 werd Opsinjoorke opnieuw gestolen, maar gelukkig enkele dagen later reeds teruggevonden op de binnenkoer van de Mechelse gevangenis.

Klik op de titel voor het stadsspel te Mechelen: In het Spoor van Opsinjoor!

Reacties

Podcast Mysterieus België

Populaire posts van deze blog

Gratis & Online Schattenjacht met "Nostradamus in Orval"

De Gratis & Online Schattenjacht met "Nostradamus in Orval" start met een klik op de titel. Maarten Dejonckheere en Lisa Groene ndaal zijn ervan overtuigd dat de centuriën van Nostradamus niet in de eerste plaats voorspellingen zijn, maar wel boodschappen, gecodeerd door een resem symbolen en cryptografische technieken. Deze zijn afkomstig van een geheim genootschap en bestemd voor toekomstige ingewijden, die op bepaalde momenten in de geschiedenis zekere opdrachten dienen uit te voeren. Als de centuriën een profetisch karakter krijgen, dan is dat enkel te wijten aan het feit dat de lang geleden geplande taken ook werkelijk werden volbracht. Anderzijds is het ook mogelijk dat men op bepaalde momenten in de geschiedenis de cryptische en voor veel interpretaties vatbare verzen van Nostradamus heeft aangewend als kant-en-klaar gecodeerde boodschappen, waardoor zekere plannen ten uitvoer en zekere geheimen bewaard konden worden en doorgegeven aan ingewijden. Men hoefde i...

Van Galgenberg tot Duivelsput: boek van Patrick Bernauw & Co. bij het GPS-bosspel Affligem

Ongetwijfeld heb je al gehoord van de Bermuda Driehoek, maar bij de abdij van Affligem, op de grens van Oost-Vlaanderen en Brabant, is een gelijkaardige – Duivelse – Driehoek te vinden. Hier doen zich van oudsher allerlei, soms gruwelijke, paranormale fenomenen voor. Om een kosmische catastrofe af te wenden, dienen paranormale onderzoeksteams de strijd aan te binden met onzichtbare Machten & Krachten… die soms ook zeer zichtbaar kunnen worden. Zij kunnen alleen in hun opdracht slagen als zij de Wezens der Duisternis terdege kennen en de mysteries van de Duivelse Driehoek reeds ten dele hebben ontsluierd... en dit boek kan hen daarbij helpen. Het bevat niet alleen een draaiboek om zelf, of begeleid door professionals, een GPS-expeditie te ondernemen "van Galgenberg tot Duivelsput", maar ook alle informatie om de Onsterfelijken beter te begrijpen. De Brug van Einstein-Rosen bestaat écht! Lees hier het artikel in de Morgen!

Lovecraft 05: De vakantie van Lisa Lomé

Tekst bezorgd @ http://www.facebook.com/patrick.bernauw   Beste vriend Bernauw, Hierbij stuur ik je de transcriptie van mijn hoorspel, uitgezonden op de Aalsterse vrije radio Katanga, in 1989. Zoals je je misschien alweer – vaag – herinnert, werd De Vakantie van Lisa Lomé destijds opgenomen in je reeks getiteld Huiveringwekkende Vertellingen , geproduceerd door het Onafhankelijk Radiofonisch Gezelschap ORAGE. Vriendelijke groeten van je Filip Lovecraft   De jonge vrouw was bijna niet te onderscheiden in die muur van mist, waarin ze geheel onverwacht opdook. Gedurende een fractie van een seconde werden haar zwarte haren en een paar dito ogen gevangen in het licht van mijn koplampen; ze stak bezwerend haar handen op, als om het onheil af te weren. In een reflex gooide ik het stuur van mijn wagen om. Ik was er mij vaag van bewust dat ze op de pechstrook stond, en dat ik in de dichte mist van de rijweg moest zijn afgeweken. Een eindje verder kwam ik ...